dagala

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

da-ga-la

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

folk. 1 Jun yoki qildan toʻqil-gan ip, arqon. ◆ Aymoqlar.. dagala bilan ulrrni [Bahromni va uning bolalarini/ urib, kecha-kunduz yoʻl yurib, ayni sahar vaqtida keldi. "Zulfizar bilan Avazxon" .

2 Dagʻal jundan bosilgan (toʻqilgan) ust kiyim. ◆ Tohir hamyonni qoʻyniga solib chiqib ketgancha, peshin kechroq oyogʻiga yangi askariy etik, boshiga moʻgʻulcha boʻrk, chakmonga oʻxshash dagʻal yungli dagalani yelkasiga tashlab keldi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

Antonimlari

ДАГАЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.