dangal
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
dan-gal
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Raʼy-andisha, yuz-xotir qil-masdan, roʻyirost, ochiq. ◆ Dangal gap. Dangal aytmoq. yat Zumrad paytdan foydalanib, dangal gap boshladi. S. Siyoyev, «Otliqayol» . ◆ Nuq-sonlarini dangal ayt, xatolarini yuziga sol, koʻzi ochilsin. Uygʻun, «Navbahor» . Ota vaziyat-dan chiqishning yoʻlini qidira-qidira, danga-liga koʻchib qoʻya qoldi. E. Aʼzamov, Javob.
2 Tortinmasdan, bemalol; qoʻrqmasdan, shiddat bilan. ◆ Ahmad xona eshigini taqi/i-latdi-da, dangal ichkariga kirdi. F. Musajonov, «Ximmat» . ◆ Bu deyman, yoʻli shunaqamas-ku, xoʻjayin, dangal kirib kelavermaysizmi ? A. Muhiddin, «Nuqsonboy» . ◆ Shayx Nazarboy naqibga oʻqrayib qarab qoʻydi-yu, dangal choʻk-kaladi. S. Siyoyev, «Avaz» .
3 Rostmana, chin koʻngildan; samimiy. ◆ Xalil aka askiyachilarga oʻxshab ochiq va dangal kulardi. F. Musajonov, «Himmat» . ◆ Buhazildan faqat Risolat kuldi. Dangal va chiroyli kular edi. F. Musajonov, «Himmat» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДАНГАЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.