didli

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

did-li

Etimologiyasi

1 Goʻzallikni, nafosatni his etadigan, undan estetik zavqola biladigan. ◆ Didli odam. Yuksak didli sanʼatkor. n ◆ Yuksak didli, bilimdon tomoshabin mazmun-siz qahqahadan koʻra, mazmunli jilmayishni afzal koʻradi. "OʻTA" . Nozik tabiatli, nozik didli bu ayol [Mukarrama opa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

sahna kiyimi-miziing ham ijodkori edilar. "Saodat".

2 Aql-farosatli, fahmli, idrokli. ◆ Hamma yoqda didli, mehribon xotinning qoʻli sezilib turar edi. S. Ahmad, „Qadrdon dalalar“ .

didlik ayn. didli. ◆ [Rene] Xushroʻy, muloyim, didlikkina yigit ekan. Shuxrat, „Jannat qidirganlar“ .

Antonimlari

ДИДЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

didli
1 со вкусом, обладающий тонким вкусом; взыскательный;
2 догадливый, сообразительный; ◆ ~ odam 1) человек со вкусом; 2) догадливый, сообразительный человек.