diltang

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dil-tang

Etimologiyasi

DILTANG Bu sifat dil oti (q.) va 'siqiq' maʼnosini anglatadigan tang sifati bilan (ТжРС, 380) tuzilgan tojikcha Dilash tang jumlasining oʻzbekchadashtirilgan Dili tang shakli boʻlib, keyinchadik -i qoʻshimchasi aytilmay diltang shaklida qoʻshib yoziladigan boʻlgan. Bu sifat 'yuragi siqilgan, goyat xafa' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 226). Bu sifatdan oʻzbek tilida dttanglik oti hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

\f. L\~ 1-1 — yuragi tor, siqil-gan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yuragi siqilgan, gʻoyat xafa, gʻamgin; maʼyus. ◆ Shu kushshrda shoh juda diltang edi. "Bahrom va Gulandom" . ◆ Joʻnar boʻldim men bundan diltang, Ioʻllarimga qarab qolding sen. A. Oripov, „Yillar armoni“ . ◆ Gohi magʻrur, gohi diltang, Gohi hazin, gohi tumtaroq. E. Vohidov, „Muhabbat“ .

2 Yuragi tor, tajang; parishon. ◆ Diltang odam, n ◆ Elomonov diltang qoʻl silkib qoʻya qoldi. M.M .Doʻst, Galatepa qissalari. ◆ Qoʻlimni bogʻla, mayli, boʻlma diltang! Elimni yoqma-yu, eltib meni yoq! S. Abdulla, „Asarlar“ . ◆ Shunaqa diltang paytda Xol-qoʻzining kelgani unga bulut orasidan chiqqan oftobdek tuyuldi. S. Siyoyev, „Otliq ayol“ .

Antonimlari

ДИЛТАНГ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

diltang
1 испытывающий гнетущую тоску, убийственную скуку, подавленный, угнетённый; печальный, мрачный;
2 нервный, болезненно раздражительный, вспылчивый; ◆ ~ odam болезненно раздражительный человек.