dinsiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

din-siz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Sharʼiy talab va qoidalarga amal qilmovchi, dinga, xudoga ishonmovchi; dahriy. ◆ Dinsizga musulmonlar orasida oʻrin yoʻq. K. Yashin, „Hamza“ .

2 Dindan qaytgan; kofir, shakkok. ◆ Bu dinsiz gʻoyibdan xabar berishni daʼvo qshshb, oʻzini xudoga sherik qilibdi-da! S. Ayniy, „Esdaliklar“ .

dinchi ayn. dindor. Dinchi odam. ^Din-chiga chiqarmang siz yana meni, Eʼtiqod qoʻy-ganman koʻzimga koʻpdan. N. Narzullayev, Say-lanma.

Antonimlari

ДИНСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

dinsiz

Tillar

• Turkcha: tanrısız

OʻTIL

Ruscha _ru

dinsiz
неверующий, безбожник, атеист.