dinsiz
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]din-siz
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Sharʼiy talab va qoidalarga amal qilmovchi, dinga, xudoga ishonmovchi; dahriy. ◆ Dinsizga musulmonlar orasida oʻrin yoʻq. K. Yashin, „Hamza“ .
2 Dindan qaytgan; kofir, shakkok. ◆ Bu dinsiz gʻoyibdan xabar berishni daʼvo qshshb, oʻzini xudoga sherik qilibdi-da! S. Ayniy, „Esdaliklar“ .
dinchi ayn. dindor. Dinchi odam. ^Din-chiga chiqarmang siz yana meni, Eʼtiqod qoʻy-ganman koʻzimga koʻpdan. N. Narzullayev, Say-lanma.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДИНСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]dinsiz
Tillar
[tahrirlash]- Turkcha: tanrısız
OʻTIL