doʻndiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
doʻn-diq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Boʻyi-basti kelishgan, doʻm-boqqina, loʻppi; yoqimtoy. ◆ Doʻndiq kelinchak. Doʻndiq qizcha. n ◆ Anvar kelishgan, doʻndiq bola edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Bir doʻndiq, doʻmboqqa suqlanib boqdim, Orzular koʻkida qanotim qoqdim. Yo. Mirzo, „Oʻgʻil mehri“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДЎНДИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
doʻndiq
миловидный, хорошенький, пухленький, кругленький (о ребёнке, девушке); ◆ ~ qiz 1) миловидная, хорошенькая девушка; 2) обращение к девушке, примерно соответствующее русскому пышечка.