donishmand

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

do-nish-mand

Etimologiyasi

DONISHMAND Bu sifat 'bil-' maʼnosini anglatadigan tojikcha donistan feʼlining don hozirgi zamon âsosidan (ТжРС, 135) -ish koʻshimchasi bilan (ТжРС, 543) hosil qilinib, 'bilim' maʼnosini anglatadigan donish otidan (ТжРС, 135) 'ega', 'molik' maʼnosini ifodalaydigan -mand koʻshimchasi bipan (ТжРС, 542) hosil kiliigan; 'bilimdon', 'yuksak akl-zakovatli' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 234).    ’
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

|f. - olim,

bilimli, dono] Mavjud ilmu hikmatlarni egallagan, baʼzi voqea-hodisalar haqida ol-dindan bashorat qila oladigan; bilimdon; olim; dono. ◆ Donishmand odam. Jasurni — ◆ jangda, donishmandni — gʻazablanganda, doʻst-ni muhtojlikda sina. Maqol . n ◆ Tirik-likning belgilaridan biri — muhabbat, deb bekor aytmagan donishmandlar. Shukrullo, „Saylanma“ . ◆ Bir donishmand: “Soli nek az bahor maʼlum ast ”, yaʼni “yilning yaxshi kelishi bahordan maʼlum ”, deb aytgan ekan. S. Ahmad. Qadrdon dalalar.

Antonimlari

ДОНИШМАНД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

donishmand
обладающий знаниями, знающий, эрудированный; мудрый; // мудрец.