dubir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

du-bir

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

, dubur shv. folk. Yurganda yoki chopganda eshitiluvchi past, boʻgʻiq ovoz; dupur (koʻproq otlar haqida). ◆ Goʻroʻgʻlining qoʻshiniga otlarning dubiri eshitildi. "Gulnorpari" . ◆ Yurganda otning dubiri yerni qimirlatib ketdi. "Hasanxon" . Birdan quloqlariga otlarning duburi keldi. "Goʻr-oʻgʻlining tugʻilishi".

Antonimlari

ДУБИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.