durkun

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dur-kun

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Boʻliq, toʻla, gavdali. Qirmizxon avvalgidan ham ochshshb ketgan.. qoʻsha-qoʻsha uzukli qoʻllari durkun koʻksida qovush-tirsh/gan. N. Aminov, Qahqaha. ◆ Bozorqul.. Onabibini koʻz oldiga Kejimupdu.. u anordek tiqmachoq, durkungina, otash. A. Muxtor, „Asarlar“ . ◆ Hozirgi qoʻzilar durkun, terisi talabga javob beradi. Gazetadan .

2 Oʻsiq, oʻsib yetilgan. ◆ Gʻoʻzalar koʻzni quvontiradigan darajada durkun edi. E. Usmonov, „Yolqin“ . ◆ Durkun oʻpshrni xush koʻruvchi togʻ echkshshri yuqorshshb ketishdi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ДУРКУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

durkun
рослый; крупный; дебелый; ◆ ~ bola крупный ребёнок.