durkun
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]dur-kun
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Boʻliq, toʻla, gavdali. Qirmizxon avvalgidan ham ochshshb ketgan.. qoʻsha-qoʻsha uzukli qoʻllari durkun koʻksida qovush-tirsh/gan. N. Aminov, Qahqaha. ◆ Bozorqul.. Onabibini koʻz oldiga Kejimupdu.. u anordek tiqmachoq, durkungina, otash. A. Muxtor, „Asarlar“ . ◆ Hozirgi qoʻzilar durkun, terisi talabga javob beradi. Gazetadan .
2 Oʻsiq, oʻsib yetilgan. ◆ Gʻoʻzalar koʻzni quvontiradigan darajada durkun edi. E. Usmonov, „Yolqin“ . ◆ Durkun oʻpshrni xush koʻruvchi togʻ echkshshri yuqorshshb ketishdi. "Yoshlik" .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ДУРКУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.