ensa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

en-sa

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Odam boshining orqa pastki qismi; ensa suyagi. ◆ Choyxonachi doʻppisini pe-shonasiga surib, ensasini qashidi. E. Usmonov, „Yolqin“ .

Ensasi qotmoq Yoqimsiz gap, ish, xatti-harakat, holat va sh.k. dan gʻashi, gʻazabi qoʻzgʻamoq; achchigʻlanmoq. ◆ Oyimning gaplariga buvimning ensasi qotibdi. E. Raimov, „Ajab qishloq“ . ◆ [Elmurod] Murzinning bu tomonga kelayotganini koʻrdi-yu, ensasi qotib, qizdan yiroqlashdi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ . ◆ U qilib yurgan ishlarni koʻrgan odamlar ensasi qotar, bir tamagir.. rasvo ekanligidan gʻa-zablanardilar. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Antonimlari

ЭНСА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ensa
затылок; // затылочный; ◆ ~ suyagi анат. затылочная кость; ◆ 

• ~m qotadi меня коробит; я не выношу; ◆ uning gapiga ~m qotdi от его слов меня покоробило;◆ ~sini qotirmoq вызывать чьё-л. раздражение или негодование; раздражать; действовать на нервы; ◆ ~ qotar непотребный; вызывающий раздражение; неприятный.