epchil
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ep-chil
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
EPCHIL ’ishni ustalik bilan chaqqon bajaradi — gan’. Ukangiz e p ch i l yigit ekan. Bu sifat ’udda' maʼnosini anglatuvchi ep otidan (ЭСТЯ, I, 286) eski oʻzbek tilida -chil qoʻshimchasi bilan yasalgan boʻlib (КРС, 959), 'eplashga usta' maʼnosini bildirgan: ep +
chil = epchil. _
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Ishni tez va uddaburonlik bilan bajarish qobiliyatiga ega; uddaburon. ◆ Bizda hushyor savdogarlar, epchil boylar bor, ular koʻpaymoqda. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Krrachadan kelgan, epchil Mahkamboy aka maslahat oshlari tepasida turgani uchun, har bir toʻy va maʼraka risoladagidek oʻtar-di. M. Osim, „Tilsiz guvoh“ .
2 Tez, chaqqon harakatli; shunday hara-kat bilan. ◆ Epchil bir yigit darhol kino-apparatini gʻilofidan chiqarib, maxsumni suratga ola boshladi. H. Gʻulom, „Zamin yul-duzlari“ . ◆ Hamma Nazir ota kabi shiddatkor, Goʻyo ovga chiqqan epchil, zoʻr burgut. R. Bobojon . ◆ Keyin epchil oʻrnidan turib, elektr ustara-da soqolini qirtishladi. F. Musajonov, „Qalb amri“ . ◆ Oʻktam.. chiroyli saman otiga epchil mindi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЭПЧИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
epchil
1 умелый; проворный, расторопный, ловкий; // умело; проворно, расторопно, ловко;
2 ловкий, изворотливый.