farosat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
fa-ro-sat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – samimiyat, ziyraklik, zakovat, oʻtkir aql;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Kishidagi tez va toʻgʻri fahmlay olish qobiliyati, sezgisi; fahm; zakovat; did. ◆ Farosatni befarosatdan oʻrgan. Maqol. ◆ Til — aqlning qilichi, farosat — gʻilofi. Maqol. ◆ Atirgullar hovlilarga fayz kiritgan — bu esa hovli egasining didu farosatini koʻrsatib turardi Mirmuhsin, „"Umid".“ ◆ Bolani tarbiyalashga farosati yetmagan kishigina uning ustidan shikoyat qiladi. R. Usmonov, „"Odobnoma".“ ◆ Albatta, bu (hodisa)da farosatli kishilar uchun alomat(belgi, ishora)lar bordir. qurʼon 15:75
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ФАРОСАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
farosat
догадливость, проницательность; смышлёность, сообразительность; находчивость; ◆ farosatni befarosatdan oʻrgan посл. сообразительности учись у несообразительного (т. е. не поступай как он).