gʻolib

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻo-lib

Etimologiyasi

a. غَالِب – gʻalaba qiluvchi, muzaffar

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Urush, jang, kurash, tortishuv, musobaqa va shu kabilarda gʻalaba qozongan, ustun chiqqan; muzaffar; zid. magʻlub. ◆ Gʻolib xalq. shi Fashizmga qarshi jang qilib, zafar qu-chib qaytgan gʻoliblarimiz million-million. N. Safarov, „Olovli izlar“ . ◆ Sottixon fa-qat musobaqa gʻolibigina emas, balki ijo-diy mehnat va novatorlikda ham namuna-lar koʻrsatgan ilgʻor ishchilardan biri. Tuy-gʻun, „Stanoklar yonida“ . ◆ Bosh sovrin taʼsis etildi — turnir gʻolibi toshkentlik usta-lar ishlagan katta chinni vazani oladi. Gazetadan .

Gʻolib kelmoq (yoki chiqmoq) 1) urush, jang, musobaqa va sh.k. larda ustun chiqmoq. ◆ Musobaqada gʻolib chiqmoq. yat Sen kurashda gʻolib kelganda, Togʻday koʻtarilar koʻkra-gim. T. Toʻla . Aytgandek, jangda yengdik, Gʻo-lib chiqdik, xoʻp sevindik. M. Shayxzoda; 2) koʻchma yuqori vaziyat (holat) egallamoq, ustun kelmoq. ◆ Dardim gʻolib kelib, yotib qol-dim. shsh Toʻsatdan vujudini qamragan ona-lik mehri gʻolib kelib, tortgan azobi ham jidan chiqdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Gʻolibke-lar charchoq, nihoyat, Tongga yaqin ilinadi koʻz. A. Sher, „Qadimgi kuy“ .

Sinonimlari

peshqadam, eng yaxshi

Antonimlari

ҒОЛИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻolib
победитель; триумфатор; // победоносный; ◆ ~ kelmoq одерживать победу; ◆ ~ chiqmoq выходить победителем побеждать.