gʻanim
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻa-nim
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. jtj'.f — dushman, raqib, yov; qoʻlga olingan
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Dushman; raqib. Shahar xal-qiga jar solamiz, qoʻlida bor qurol-yarogʻi-ni koʻtarib chiqsin, qoʻrgʻon tashqarisida gʻa-nim bilan mardlarcha olishamiz. M. Osim, Ajdodlarimiz qissasi. ◆ Axir u emasmi doʻst-ni gʻanimu, Gʻanimni doʻst qilib qoʻyguchi odam.
- A. Oripov, Yillar armoni. ◆ Yoʻlda yoʻltoʻ-sar choʻntagini qoqlab oldi. Indamay ke-tolmadi.. gʻanimiga tashlandi. M. M . Doʻst, Galatepa qissalari.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАНИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.