gʻoziy
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻo-ziy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\a. — bosqinchi, zabt, isti-
lo qiluvchi; gʻazot qiluvchi] esk. din. Gʻazot-da, muqaddas urushda qatnashuvchi, oʻz eʼ-tiqodi yoʻlida jang qiluvchi. Bu muqaddas jangda oʻlgan — shahid, oʻldirgan — ◆ gʻoziy. N. Safarov, „Sharq tongi“ . - Tirik boʻlsalar, gʻo-ziy boʻlib kelarlar, agar tangrining buy-rugʻi bilan ajallari yetgan boʻlsa, shahid boʻlarlar; soʻramoq nega kerak? — deb sovuq-qonlik bilan javob berdi otliq. S. Ayniy, Qullar.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒОЗИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.