gʻudda

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻud-da

Etimologiyasi

Arabchadan غُدَّة — bez; shish, gʻurra.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Odam, hayvon yoki oʻsimlik aʼzosining, narsaning biror joyida boʻrtib chiqqan shish, boʻrtiq, qabariq. ◆ Uning qoiglari salgina chimirilib, peshonasining oʻrtasi gʻudda boʻldi. S. Anorboyev, „Hamsuhbatlar“ ◆ Oppoq boʻlib yotibdi hamma yoq. Gʻudda-gʻudda qor toʻdalari koʻrinadi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ ◆ Sigir tilidagi gʻudda-gʻudda qora narsalarni koʻrib, hayron boʻldik. A. Mirahmedov, „Kulgan chechaklar“

Sinonimlari

bo‘jama.

Antonimlari

ҒУДДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻudda
шишка; сосочек; пупырышек; прыщ; прыщик; ◆ uning yuzida ~lar paydo boʻlibdi у него на лице появились прыщики.