gʻudda
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻud-da
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Arabchadan غُدَّة — bez; shish, gʻurra.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Odam, hayvon yoki oʻsimlik aʼzosining, narsaning biror joyida boʻrtib chiqqan shish, boʻrtiq, qabariq. ◆ Uning qoiglari salgina chimirilib, peshonasining oʻrtasi gʻudda boʻldi. S. Anorboyev, „Hamsuhbatlar“ ◆ Oppoq boʻlib yotibdi hamma yoq. Gʻudda-gʻudda qor toʻdalari koʻrinadi. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik“ ◆ Sigir tilidagi gʻudda-gʻudda qora narsalarni koʻrib, hayron boʻldik. A. Mirahmedov, „Kulgan chechaklar“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒУДДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.