gʻujanak

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻu-ja-nak

Etimologiyasi

GʻUJANAK 'bir joyga toʻp qilib yigʻilgan'.

Uriklarda sara bodrohday Oppoh-oppoh gujanak

gullar (Sulton Akbariy). Bu sifat eski oʻzbek tilida

gʻuj sifatidan -a qoʻshimchasi bilan yasalgan feʼlning

'uzlik' maʼnosini ifodalovchi -n qoʻshimchasi bilan

hosil qilingan shakliga -(a)k qoʻshimchasini qoʻshib

yasalgan; keyinchalik a unlilari ä unlilariga almashgan:[(gʻuj + a - gʻuja—) + n = gʻujan—] + ak = gʻujanak > gʻujanak.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oyoq-qoʻllari yigʻilgan, ta-nasi egik, boshi bukik holatli. ◆ Ukallasini ikki qoʻli orasiga olib, gʻujanak boʻlib oʻtir-gancha qoldi. H. Nazir, „Onaizor“ . ◆ Sovqot-ganidan qoʻlchalarini koʻksiga bosib, gʻujanak boʻlib olibdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . ◆ It oʻn qadamcha vangshiab borib, bedazor che-tidagi kultepa oldida gʻujanak boʻlib ti-pirchilay boshladi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 ayn. gʻuj. ◆ Uriklarda sara bodroqday, Oppoq-oppoq gʻujanak gullar. S. Akbariy .

3 Togʻ etaklarida, dashtda mayda poya-lari gʻuj boʻlib oʻsadigan bir xil buta. ◆ Katta-katta daraxtlarni ildizi bilan qoʻporib, uchirib yurgan boʻron uchun birgina gʻujanak nima ekan? J. Abdullaxonov, „Toʻ-fon“ .

Antonimlari

ҒУЖАНАК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻujanak
скорчившийся; съёжившийся; ◆ ~ boʻlmoq съёжиться; свернуться в клубок.