gʻulom

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻu-lom

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — bola, oʻsmir, yigit;

xizmatkor, yugurdak] esk. kt. 1 Saroyda xizmat qiluvchi yigit, xizmatkor. ◆ Tagʻin qasri toʻla gʻulom, kanizak. Mirtemir .

2 ayn. qul. ◆ Togʻ tomondan haydab kelin-gan gʻulomlar shu qayragʻoch tagidagi saroyga qamalgan, shu yerda sotilgan, keyin bu joy Gʻurumsaroy boʻlib ketgan deyiladi. Y. Sham-sharov, „Gʻurumsaroyliklar“ .

3 Gʻulom (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҒУЛОМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻulom
1 уст. паж; молодой прислужник во дворце;
2 раб;
3 Гулям (имя собств. мужское).