gʻurur

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻu-rur

Etimologiyasi

a. — jaholat; xom (puch) xayol; manmanlik, magʻrurlik; kibr-havo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Insonning oʻz qadr-qimmatini bilish, uni hurmat qilish hissi; izzat-nafs. ◆ Yigitlik gʻururi. Qizlik gʻururi. vt ◆ Uning insoniy gʻururi, tabiatining nozikligi.. yordam soʻ-ramoqqa yoʻl qoʻymagan. Oybek, „Navoiy“ . ◆ Ahmad oʻrtogʻiga qoyil qolmadi. Erkak kishida gʻurur degan narsa boʻlishi kerak.. F. Mu-sajonov, „Himmat“ . ◆ Ziyolilar orasidan bir mard chiqib, oʻz milliy gʻururini himoya etish-ga harakat qildi. Bu kishi Sebzor dahasi-ning qozisi Muhiddinxoʻja Hakimxoʻja oʻgʻli edi. "Fan va turmush" .

2 Faxrlanish, mamnunlik tuygʻusi; faxr, iftixor. ◆ Shodligidan terisiga sigʻmaydi, koʻngli gʻurur ila mastona chayqaladi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Sanobar oʻgʻliga gʻurur va mehr bilan jilmayib qarab turar edi. M. Xayrullayev, „Koʻngil“ . ◆ -Qishlogʻimiz tuprogʻining sehri bor, — deydi qariyalar gʻurur bilan. Yoshlik .

3 Faxrlanishga asos boʻladigan narsa, kimsa va sh.k. lar. ◆ Paxta — oʻzbek xalqi-ning milliy iftixori va gʻururi. n ◆ Murot-ali sevinch va gʻururi boʻlgan oʻrikning ta-nish va qadrli novdalariga shodiyona boqib, oʻrnidan turdi. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuch-li“ . ◆ Xalqimning qahramoni, gʻururi boʻlding. U. Ismoilov, „Saylanma“ .

4 Kibrlanish tuygʻusi, magʻrurlik, kibr-havo. ◆ Olifta boyvachcha kibr va ahmoqona gʻururi ila kresloda taltayganicha qoldi. Oybek, „Nur qidirib“ . ◆ Gapingning tuzi qur-sin, qizim! Gʻurur gʻurbatga solar, degan naqlning magʻzini chaqsang-chi. J. Abdulla-xonov, „Tong yorishgan sohilda“ . ◆ Kamtarin boʻl, hatto bir qadam Oʻtma gʻurur osto-nasidan. E. Vohidov, „Muhabbatnoma“ .

Sinonimlari

faxr, iftixor Ccf

Antonimlari

ҒУРУР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻurur
1 задор; гордость;◆ yigitlik ~i юношеский задор; ◆ gʻoliblik ~i гордость победителя;
2 тщеславие; чванство, высокомерие, напыщенность, спесь; ◆ ~i balandlik чванный характер; ◆ ~ bilan gapirmoq говорить с гордостью, говорить напыщенно; ◆ ~dan tushmoq смиряться; ◆ ~ gʻurbatga solur погов. тщеславие приносит горе.