gʻururlik
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻu-rur-lik
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kam qoʻll. ayn. gʻurur 1. ◆ Yosh aravakashda oʻziga kelishgan gʻururlik va odamiylik sezilar edi. Oybek, „O“ . v. shabadalar.
2 ayn. magʻrurlik. ◆ Otam.. gʻururlik orqasida koʻpchilikni mensimay, kolxoz ishiga anchagina xalaqit berdi. S. Ahmad, „Qadrdon dalalar“ . ◆ Uni birov aynitdimi yo.. gʻururlik, sayoqlik yoʻliga tushdimi, bilmayman.. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒУРУРЛИК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.