gʻulgʻula

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻul-gʻu-la

Etimologiyasi

\f. 4_1Ls — shovqin, toʻpolon; gʻavgʻo; gʻovur-gʻuvur

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

ayn. gʻulu. ◆ Gʻulgʻula boʻlib qoldi Chambilday shahar. "Malikai ayyor" ◆ Toʻpolon — gʻulgʻula Qoʻngʻirot yurti, Ultondan hazar qip koʻchmoqchi boʻpti. „Yodgor“ ◆ Oʻgʻlining xatti-harakati, shivirlab gapirishi, koʻzlaridagi bejolik Xayribibi koʻngliga gʻulgʻula solib qoʻydi. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ ◆ Shavkatning xayolida uy asta tebranayotganday boʻlib, yuragidagi gʻulgʻula kuchaydi. Q. Kenja, „Togʻ yoʻlida bir oqshom“

Antonimlari

ҒУЛҒУЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻulgʻula
1 смятение, брожение; шум; ◆ ~ koʻtarmoq (или chiqarmoq) сеять смуту; поднимать шум, крик; приводить в смятение; ◆ oraga ~ solmoq сеять смуту (среди кого-л.); ◆ ~ koʻtarildi началось смятение, брожение;
2 тревога, беспокойство; ◆ bu xabar uning yuragiga ~ soldi эта весть встревожила его.