goʻng
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
goʻng
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
GOʻŊ ’ot, mol axlati’. [Xudoyhul] Ot-molga qa-raydi, g oʻ n g kuraydi, jodi bilan pichanpoya hir-hadi (Parda Tursun). Devonda gönüz soʻzi keltirilib, ’xaroba oʻnqir-choʻnqirlarda tuya va qoʻylar qumalogʻining bir-biriga aralashib, yopishib ketgani’ maʼnosini anglatishi taʼkidlangan (Devon, III, 375). Bu soʻz tarki — bidagi -(ü)z qismi ’koʻp’ (’moʻl’) maʼnosini ifodalasa kerak: unda gön qismi 'hayvonlarning axlati’ maʼno — sini anglatuvchi ot boʻladi. Koʻrinadiki, bu ot hozirgi oʻzbek tiliga n undoshi ŋ undoshiga almashib yetib kel— gan, ö unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: gön > göŋ > goŋ.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Uy hayvonlari va parrandalar axlati. ◆ Xudoyqul odamning qoʻlidan keladi-gan har qanday ishga qobil edi: ot-molga qaraydi, goʻng kuraydi, jodi bilan pichanpoya qirqadi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
2 Shu hayvonlarning axlatidan iborat oʻgʻit. ◆ Yerga goʻng solmoq.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ГЎНГ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.