goʻsh
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)goʻsh I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
goʻsh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
GOʻSH q. goʻsht
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
\f. — quloq
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Eshitish aʼzosi,
quloq. ◆ Bu soʻzni goʻshi bor odam eshitsun, Oʻzida hushi bor odam eshitsun. Furqat .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
goʻsh II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
goʻsh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
s.t. folk. Goʻsht. ◆ Oʻlganlarning quzgʻun qoʻnar goʻshiga, Choʻq savdolar solay oʻzim boshiga. "Yusuf va Ahmad" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ГЎШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.