gum
Navigatsiya qismiga oʻtish
Qidirish qismiga oʻtish
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gum
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- I [f. rYo. — gʻoyib, pinhon| Daryo yoki koʻlning chuqur joyi; chuqur. ◆ Amudaryo gum ekan, Tevaraklari qum ekan. "Qoʻshiqlar" . ◆ Nusratbek darhol ulardan koʻzini olib qochdi-da, suv olgani enkaydi, bolaligida teng-qurlari bilan daryoga choʻmilgani borishganini esladi. Chuqurroq joyni topib yoki qumni surib — gum qilib choʻmilishardi. S. Nurov, „Narvoy“ .
- Gum boʻlmoq Yoʻqolmoq, daf boʻlmoq. Gum qilmoq 1) oʻgʻirlab, bildirmay yoʻq qilmoq. ◆ Mulla Obid iigitlariga, Abdujalil boyning axtaxonasida boqib qoʻygan bir juft tulporlarini gum qilishni buyuradi. A. Qodiriy, „Obid ketmon; 2) yoʻq qilmoq, daf qilmoq; 3) oʻldirib, hech kimga bildirmay yoʻq qilmoq“ . [ ◆ Sultonbek Turgʻunga:[ Qoʻlingdagi qogʻozda nomlari koʻrsatilgan besh kishini top, gum qil. K. Yashin, „Pyesalar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ГУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.