harb
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
harb
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. حَرْب — urush, jang
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk. kt.
- Urush, jang. ◆ Jahon koʻz tutdi bu qudrat-li harbga, Gʻalaba bilan biz borardik Gʻarb-ga. Uygun . ◆ Harb ilmida hamma yoʻl bekil-ganda, jangchi uchun oʻlimdan boshqa chora qolmagandagina, oʻzini-oʻzi halok qiladi, deyiladi. S. Ahmad, „Hukm“ .
- Harb olishmoq Biri ikkinchisiga hamla qilmoq, olishmoq; tortishmoq. \Nabijon\ Xoʻrillatib, serqatiq mastavani ichishga tutindi. Lekin mastava ichayaptimi, zahar ichayaptimi — ◆ farq qilmas, xayolida hamon oʻsha rais bilan harb olishar edi. F. Nas-riddinov, „Ota oʻgʻli“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲАРБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.