haykaltarosh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hay-kal-ta-rosh

Etimologiyasi

HAYKALTAROSH Bu ot tojik tilida 'juda katga tasviriy sanʼat asari' maʼnosini ynglatadigan arabcha haykal otiga (АРС, 867) 'yoʻn-' maʼnosini anglatadigan tojiyuga taroshidan feʼlining tarosh hozirgi zamon asosini (ТжРС, 383) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'haykal yasovchi sanʼat ustasi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 677). Bu otdan oʻzbek tilida haykaltaroshlik oti hosil qilingan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. + f. Ju\-

haykal yoʻnuvchi, yasovchi] Tosh, bronza, yogʻoch, gips va sh.k. lardan yoʻnish, oʻyish, quyish yoʻli bilan haykal yasovchi sanʼatkor usta. ◆ Tout shu qadar silliqki, goʻyo haykaltarosh xoʻp hafsala bilan yoʻngan. H. Nazir, „Soʻn-mas chaqmoqlar“ . ◆ Koʻrgazma zalining ekspo-zitsiyalarida keksa haykaltaroshning asar-larini koʻrish mumkin. Gazetadan .

Antonimlari

ҲАЙКАЛТАРОШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

haykaltarosh
ваятель, скульптор.