hiqillamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

hi-qil-la-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 "Hiq-hiq" etgan ovoz chiqarmoq. ◆ Hiqillab yigʻlamoq. yat Nurxon hiqillab, koʻzlarini arta boshladi. O. Yoqu-bov, „Larza“ . Nizomjon koʻp gapirmoqchi edi, oʻpkasi toʻlib, gapi tomogʻidan chiqmay, hiqshiab qoldi. S. Ahmad, Ufq. U hiqichoq tutgan kabi hiqshtb, yutina-yutina tash-qariga chiqdi. Sh. Xolmirzayev, Toʻlqinlar.

2 Yetishish, erishish talabida boʻlmoq, shu maqsadda qattiq soʻranmoq, zorlanmoq. ◆ Men shaharni hech koʻrgan emas edim. Shuning uchun, onam qayoqqa borsa, shu yoqqa keti-dan ergashib, hiqillab borardim. Oydin, „Doʻndiqdan ham yosh ekan“ . ◆ Qumriniso oʻlgur "Burushgan, tirishgan basharamizni koʻrga-ni kim hiqillab turgan ekan", deb qochib ketdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

Antonimlari

ҲИҚИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hiqillamoq
1 икать;
2 хныкать; hiqillab yigʻlamoq всхлипывать, хныкать;
3 перен. канючить, навязчиво просить (о чем-л.); приставать; koʻp hiqillama! довольно канючить!, не приставай!