hoʻngramoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hoʻng-ra-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
"Hoʻngir-hoʻngir", "hoʻng-hoʻng" tovush chiqarmoq, shunday tovush chiqarib yigʻlamoq. Kanizak
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Birdan labi pirpirab, hoʻngrab yubordi-da, durrasining uchi bilan yuzini bekitib, teskari oʻgirdi. A. Qah\or, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ ..daraxtlar orqasidan hoʻngrab yigʻlagan tovush eshitildi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Armon bari bir dosh berolmadi, hoʻngragancha, uyga otildi. "Yoshlik" . ◆ Soraxon oʻzini divanga koʻtarib urib, bir tovushi bixan hoʻngrab yigʻladi. A. . Qahhor.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲЎНГРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.