hovuz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ho-vuz

Etimologiyasi

a. ^j-a. — suv toʻplangan joy, chuqurlik; basseyn; suv idishi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Suv saq-lash uchun xizmat qiladigan, maxsus qa-zilgan chuqurlik. ◆ Chuqur hovuz. Sayoz hovuz. Hovuz kovlamoq. Hovuz suvi. n ◆ Majnun-tolning qurib tushgan shoxlari hovuz boʻyida ivirsib yotar edi. M. Ismoiliy, «Fargʻona t» . o. ◆ Agarda sardoba ichini yana ham chuqur-lashtirib hovuz qilinsa, bu yerda doimo suv boʻladi. Mirmuhsin, «Meʼmor» . Bogʻning har burchagida oʻzga bir latofat; ariqlarda suv kumushlanadi, maysalardan uqa tutgan ho-vuz, suv bshxan emas, nur bshxan toʻlgan kabi jimir-jimir mavjlanadi. Oybek, Tanlangan asarlar.

2 maxs. Uy shipiga ishlanadigan chuqur naqsh-bezak.

Hovuzdan hoʻplam Juda oz, arzimagan da-rajada. ◆ Muxtorning sandigʻidagi oltinlar oldida Bekning chervonlari hovuzdan hoʻplam, xolos. H. Gʻulom, «Mashʼal» .

Antonimlari

ҲОВУЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

hovuz (koʻplik hovuzlar)

• Inglizcha: pond

Ruscha _ru

hovuz
хауз, пруд (искусственный водоём).