hurmoq
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hur-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
HUR- 'vovulla-’, akilla-’. It h u r a r. kapvon utar (Maqol). Qadimgi turkiy tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu feʼl asli ür- tarzida talaffuz qilinpsh (Devon, I, 177; DS, 626; КРС, 823); oʻzbek tshsh^a suz boshlanishiga h undoshi qoʻshilgan, ü unlisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: ür- > hür_ > ^ur_,
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
"Vov-vov", "ak-ak" kabi tovush chiqarmoq; vovillamoq, akillamoq. ◆ It hurar — karvon oʻtar. Maqol . Qorongʻi,
uzoq-yaqinda itlar hurar edi. A. Qahhor, Anor. U ◆ yer-bu yerda xoʻrozlar chaqirgani, yakka-dukka itlar hurgani eshitilardi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲУРМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.