ihramoq
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]ih-ra-moq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]Ogʻriq, alam ifodalovchi ovoz chiqarmoq. ◆ Ikki yigit oʻq yedi shekilli, ihrab quladi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ ◆ Ihrab yotgan Shahob boshini chayqadi va qiynalib yutindi. L. Tojiyeva, „Mehrim sizga, odamlar“ ◆ Kuchala yegan kabi tirishib, buzogʻi teskari kelgan sigirdek toʻlgʻanadi va ihraydi. Abdulla Qodiriy, „Kichik asarlar“
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ИҲРАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.