iltijo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
il-ti-jo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – himoya, panoh soʻrash; yalinish, yolvorish;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Xudoga, ilohiy kuchga sigʻinib panoh tilash; umuman, yalinib-yolvorib, oʻtinib soʻrash; oʻtinchli iltimos. ◆ Nazru niyozlarini oyogʻi ostiga toʻkib, duo qilishni iltijo bilan soʻradi. K. Yashin, „Hamza.“ ◆ Zamiraning bu iltijosi, temir tobutni quchoqlagancha parchin boʻlib yotishi har qanday bemehr odamning ham yuragini ezib yuborardi. E. Usmonov, „Yolqin.“
- Iltijo qilmoq Yolvorib (sigʻinib) soʻramoq. ◆ Axir xudoning rahmi kelar, deb unga iltijo qilishdan toʻxtamadim.. S. Zunnunova, „Gulxan.“ ◆ Abdubilol esa, hech kimning gapini eshitmay, duoga qoʻl ochishlarini iltijo qila boshladi. S. Yunusov, „Kutilmagan xazina.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИЛТИЖО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.