inoyat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
i-no-yat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. عِنَايَة — iltifot, mehribonlik; gʻamxoʻrlik, parvarish;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Marhamat, lutf, iltifot. ◆ Turkistondan darhol qochish kabi fasod xayollarga bormaylik. Xudoning inoyati, marhamati katta. K. Yashin, „Hamza.“
- Inoyat qilmoq Marhamat (iltifot) qilmoq. ◆ Mayli, dedi, bunda qoling, Qildim sizga inoyat. Boshingizni shart uzaman, Gar qilsangiz xiyonat! Shuhrat. ◆ Pirim, menga shunday inoyatlar qilasizkim, men bir umr bu muruvvatlaringizdan birini ham qaytarolmayman. Sh. Xolmirzayev, „Qil koʻprik.“
2. Inoyat (erkaklar va xotin-qizlar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИНОЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.