inson
Mundarija
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
in-son
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\a. - odam
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Odamzod, ba
shar. ◆ Inson — bu dunyoning azizu mukarram xil-qati, mavjudopiar ichida sarvaridir. Gazetadan . ◆ ..aqllilik, manaviyat insonga xos eng mu-him xususiyatlar boʻlib, ular insonning tari-xiy mohiyatidan kelib chiqadi. "Sirli olam" .
2 Har bir yakka shaxs; odam. ◆ Basharti Musulmonqul chin inson boʻlsa, insondan vah-shiy tugʻilganini hech kim eshitgan chiqmas. A. Qodiriy, «Oʻtgan kunlar» .
3 Kimsaga (odatda, salbiy munosabat-li) murojaat shakli. ◆ Xoʻ, inson, bu nima no-maʼqulchilik, tshgsiz jonivorda nima qas-dingiz bor?! "Mushtum" .
- Inson emasman Fikrining chinligini, oʻzining hakdigini qayd etish shakli. ◆ Uring, Oʻrmonjon aka! Soʻying!.. Voy, desam, inson emasman! A. Qahhor, «Qoʻshchinor chiroqlari» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИНСОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
