irgʻamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ir-gʻa-moq

Etimologiyasi

IRGʻA- ’bir necha marta qimirlat-’. Ukam bosh i r gʻ a b koʻcha tomonni koʻrsatdi. Bu soʻz qadimgi turkiy tildagi 'qimirla-’ maʼnosini anglatgan ïr-feʼlidan ’takror’ maʼnosini ifodalovchi -gʻa qoʻshim-chasi bilan hosil qilingan (ЭСТЯ, I, 661; Devon, I, 280); oʻzbek tilida a unlisi ä unlisiga almashgan, ï unlisi — ning qattiqlik belgisi yoʻqolgan: ïr- + gʻa = ïrgʻa- > irgʻä-.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tebratmoq, chayqamoq; sil-kitmoq (boshni). ◆ Mashinkada allanarsani koʻchirayotgan ayolga salom berdi. Ayol mashin-kadan koʻzini olmay, bosh irgʻab qoʻya qoldi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Abdurazzoq ota qoʻlidagi boʻshagan piyolani yerga qoʻyib, bosh irgʻab, quduq tomonni koʻrsatdi. S. Abduqahhor, „Oltin vodiylarni kezganda“ .

Antonimlari

ИРҒАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.