ishchi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ish-chi
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Mehnat bilan shugʻullanuvchi, oʻz kuchi bilan hayot kechiruvchi shaxs; meh-natchi. ◆ Shu yoʻsin ariq qazila boshlandi. Pekin ishchi koʻp, oziq-ovqat yoʻq edi. A. K, „odi-riy, Mehrobdan chayon“ . ◆ Biz — ishchimiz, meh-natchimiz, Biz ham inson oʻgʻlimiz. Hamza .
2 Korxonalarda jismoniy mehnat qiluv-chi (ishlovchi) shaxs; moddiy boylik yaratuv-chi ijtimoiy guruh vakili. ◆ Zavod ishchisi. Qurilish ishchisi. Temir yoʻl ishchisi. m ◆ Ishga qabul qilishda sinab koʻrish — ishchi yoki xiz-matchining unga topshirilayotgan ishga muvo-fiqligini tekshirib koʻrishdir. Gazetadan . ◆ Eszozli oʻquvchim (balki paxtakor, ehtimol, ishchisan, balki ziyoli). A. Sher .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИШЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.