ishqalamoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ish-qa-la-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Ikki narsani bir-biriga surkamoq. ◆ Gʻishtni gʻishtga ishkalab silliklamok■ shya -Birov ishdan kelsa, siz osh-dan kelasiz, — dedi Meli polvon jahli chi-Kib va qoʻllarini ishqalab, ketmon sopini ushladi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
2 Qoʻl bilan qattiq bosib silamoq, ezmoq. Oyoqni ishkalamoq. n Moʻysafid sar-tarosh uning [Yoʻlchining] baquvvat.. boshini ishkalay boshladi. Oybek, Tanlangan asarlar. Uykuli koʻzlarini ishkalab Akbar chi-kar, toychoklarday irgʻishlab, sertuprok koʻchalardan chopqillashib ketardilar. J. Ab-dullaxonov, Xonadon.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИШҚАЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.