jigʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ji-gʻa

Etimologiyasi

JIGʻA Bu ot ПРСda [djeġe] shaklida (151), ТжРСda qega shaklida (514) keltirilib, 'bosh kiyimiga taqiladigan bezak' deb izohlangan; oʻzbek tiliga tojik tilidan e(ye) tovushini i tovushiga almashtirib olingan; 'nikoh toʻyida kuyovning, sunnat toʻyida qoʻli halollanadigan bolaning bosh kiyimiga taqiladigan ukpar va qimmatbaho toshlar bilan bezatilgan ziynat buyumi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 283).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 etn. Bosh kiyimiga taqila-digan, ukpar va qimmatbaxo toshlar bilan bezatilgan ziynat buyumi. ◆ Tilla jigʻa yara-shadi boshiga, Olib keldik charlab zoʻrning koshiga. "Erali va Sherali" . ◆ Kuyovuzun va keng zarbof toʻn kiyib, katta sallasiga koʻrkam oltin jigʻa qoʻndirib, havoni titratgan karnaylar, surnaylar sadosi bilan oʻzinikiga ketdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 koʻchma ayn. toj. ◆ Uzokdagi Chotqol kuyosh-dan Oltin jigʻa taqmish boshiga. S. Akba-riy .

Antonimlari

ЖИҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jigʻa
этн. металлическое украшение овальной формы на мужском головном уборе со вделанными в него цветными камешками и с перьями филина (обычно надевалось жениху в день свадьбы или мальчику в день обрезания); ◆ ~ taqmoq прикреплять к головному убору украшение.