jilgʻa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

jil-gʻa

Etimologiyasi

JILGʻA ’kichik oqin suv’. Tepadan tushayotgan jilgʻalar birlashib, katta suv hosil hiladi. Bu soʻz qadimgi turkiy tildagi ’suv’ maʼnosini ang— latgan yïl soʻzidan (ЭСТЯ, IV, 37) ’kichik’ maʼnosini ifodalovchi -gʻa qoʻshimchasi bilan hosil qilingan (КРС, 279), oʻzbek tilida soʻz boshlanishidagi y undoshi j un — doshiga, a unlisi ä unlisiga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: yïl + gʻa = yïlgʻa > jïlgʻa > jilgʻä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Togʻ va togʻ yonbagʻirlaridan oqib tushadigan kichik soy; yilgʻa. ◆ Men jilgʻaman, Daryo boʻlib toʻlgim keladi. Ona yurtim, Sen-ga oʻgʻlon boʻlgim keladi. E. Vohidov, „Muhab-batnoma“ . ◆ Qirgʻogʻida goʻzal yulduzlar Oʻynayot-gan jilgʻaga bordim. Sh. Rahmon, „Yurak qir-ralari“ . ◆ Qashqatovning kungay tomonida chap qoʻlga qarab ketgan jilgʻa bor. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ЖИЛҒА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jilgʻa
небольшой горный поток, ручей, приток (сая).