jimjima

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

jim-ji-ma

Etimologiyasi

JIMJIMA 'burmasi koʻp\ ’naqshin’. Darvoza— ning jimjimalari turli rangga boʻyalgan. Bu soʻz qadimgi turkiy tildagi ’burma’ maʼnosini ang— latgan chim otining (ДС, 146: chimsiz 'bez morvdin') tak— roridan -ä qoʻshimchasi bilan yasalgan; keyinchalik ch undoshlari j undoshlariga almashgan: (chim-chim) + ä = chimchimä > jimjimä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Serhasham oʻyma naqsh, gul, kungura. ◆ Panjaralarning jimjimasi. yat Shkafing naqshlari jimjima oʻynoq, Jilvali koʻrkiga mumkinmi toʻymoq? Q. Mu-hammadiy .

2 Jilvali, tovlanib turgan. ◆ Sayr et-tirding jimjima koʻlda, Sayr ettirding xiyobon, bogʻda. H. Saloh, „Qoldirmasman men seni dogʻda“ .

Jimjima qilmoq Mavjlanmoq, tovlan-moq. ◆ Tushki oftobning tik tushgan nurlari ostida daryo suvi jimjima qilardi. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ .

Antonimlari

ЖИМЖИМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jimjima
1 ажурная резьба, резной узор;
2 сборки, складки, гофрировка (на платье);
3 рябь (на поверхности воды); ◆ koʻl beti ~ boʻla boshladi озеро подёрнулось рябью; ◆ 

• ~ qilmoq непрерывно сжимать и разжимать пальчики рук (о младенцах); ◆ goʻdak qoʻllarini ~ qildi младенец играл, сжимая и разжимая кулачки.