jussa
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]jus-sa
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – murda; tana;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]Tananing tashqi bichimi, umumiy koʻrinishi; gavda, sumbat, qadd-qomat. ◆ Jussasi kelishgan yigit. ◆ Kumushbibi endi oʻn yettini qoʻyib, oʻn sakkizga qadam bosganlikdan, boʻyi ham onasiga yetayozgan, ammo jussasi onasiga kura toʻlaroq edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Yigitning yurishi ham jussasiga mos, salmoqli edi. E. Usmonov, „Yolqin.“ ◆ Ertalab redaksiyaga jussasi kichik qotmagina bir ayol kirib keldi. M. Xayrullayev, „Tilla marjoy.“
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ЖУССА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.