karavot
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ka-ra-vot
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Toʻrt oyoqli, ustiga koʻrpa-toʻshak solib yoti-ladigan uy-roʻzgʻor anjomi. Sherbek hovli oʻrtasidagi yapasqi balxtut tagidagi kara-votga yechinmasdan chalqancha yotdi. S. Anorboyev, Oqsoy. ◆ Uning [Zeboning] karavoti gʻirch-gʻirchidan onaning uyqusi oʻchib ketdi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ .
2 Ustida koʻpchilik boʻlib oʻtirish (baʼ-zan yotish) uchun maxsus ishlangan, yoz kun-lari \ovli, choyxona va sh. k. joylarga qoʻyi-ladigan maxsus qurilma; soʻri, kat. ◆ Nuri giloslar ostiga qoʻyilgan, panjaralari koʻk boʻyoq bilan sirlangan katta yogʻoch karavotga qalin koʻrpacha yoyib, yostiqqa yonboshlab oʻti-rar edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КАРАВОТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.