Kontent qismiga oʻtish

keltirmoq

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

kel-tir-moq

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

1 Kelmoq fl. ort. n. ◆ Uyga keltirmoq. Chekkisini keltirmoq. Gʻazabi-ni keltirmoq. Gʻashini keltirmoq. n Hokim-ning zugʻushi buyrugʻi xalqni gʻalayonga kel-tirdi. M. Ismoiliy, Fargʻonat. o.

2 Fikrini quvvatlash, isbotlash uchun qoʻshimcha fikr aytmoq yoki boshqa kishi-ning fikrini qoʻshib aytmoq. ◆ Misol kel-tirmoq. Sitata keltirmoq. Dalil keltir-moq .n ◆ Jomiyning ilmi va fazilati toʻgʻri-sida Navoiyning shu soʻzlarini keltirmak kifoyadir. Gʻ. Gʻulom, „Tarixiy munosabatlar“ .

Imon keltirmoq q. imon. ◆ Dam xudoga imon keltirib, dam yoʻtalib, birov eshik-dan kirdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . Kalima kel-tirmoq q. kalima. ◆ Beimon ketma, deyman. Qani, kalima keltir.'K. Yashin, „Hamza“ . Kif-tini keltirmoq Qoyil qilmoq, juda oʻrni-ga qoʻymoq. Har qanday ishni kiftini kel-tiradi. Shak keltirmoq q. shak. ◆ Yana bular-ga shak keltirdim. U. Ismoilov, „Saylanma“ . Qiron keltirmoq q. qiron. ◆ Mana bu tugʻni Hazrat Ali Karbalo dashtida kofirlarga qiron keltirganlarida koʻtarib chiqqanlar. K. Yashin, „Hamza“ .


Sinonimlari

[tahrirlash]

Antonimlari

[tahrirlash]

КЕЛТИРМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]

keltirmoq
понуд. от kelmoq
1
приносить; привозить; ◆ oʻtin ~ принести дров; ◆ foyda ~ приносить пользу; ◆ xush xabar ~ принести радостную весть; zavodga yangi jihoz keltirdilar на завод привезли новое оборудование; ◆ suv ~ наносить воды; ◆ zarar ~ приносить ущерб, убыток;
2 приводить; ◆ dalil ~ приводить довод; ◆ misol ~ приводить пример; ◆ umumiy maxrajga ~ мат. приводить к общему знаменателю; ◆ betobni hushiga ~ приводить больного в чувство; ◆ 

  • vujudga ~ осуществлять, создавать, творить; ◆ koʻz oldiga ~ представлять себе; ◆ qoʻlga ~ заполучить, добыть (что-л.); добиться (чего-л.); ◆ gʻashini ~ раздражать.