kibor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ki-bor

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — "kabir" s. koʻpl.: kat-

talar, ulugʻ kishilar] esk. kt. 1 Jamiyat-ning oliy tabaqasiga oid kishi; oqsuyak, aslzoda. ◆ Kiborlar jamiyati. m ◆ Ulugʻ hokim darvoza oldida egardan tushib, otni posbonga berdi, shu payt yaltiroq toʻnli bir kibor taʼzim qilib, uni ichkariga boshladi. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ . ◆ Yevropa kiborla-ri rasmicha muomala qilishga majburman. A.

Qahhor, Bos tepkini. ◆ Kiborlar sendeklar-ni "qora xalq" deb pisand qilmaydilar. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

2 Ulugʻvorlik, kiborga xos oʻzini tutish. ◆ Takson vaziyatini oʻzgartirmay, soxta kibor va mensimaslik bilan xonaga kirdi-yu.. kres-lolardan biriga oʻtirib, oyogʻini chalishtirdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . ◆ Qulahmadoʻzini kibor tutar.. odam yuziga boqmay, ters qarab gapirardi. Mirmu\sin, „Choʻri“ .

Antonimlari

КИБОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kibor
уст.
1 знатный человек, аристократ; // аристократический;◆ ~lar jamiyati аристократическое общество, светское общестро; ◆ ~lar "tili" салонный «язык»;
2 то же, что ◆  kibrli; oʻzini ~ tutmoq держаться надменно, горделиво.