kiroyi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ki-ro-yi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a.+f. — arzirli;

loyiq, sazovor boʻladigan] 1 Aytishga ar-ziydigan, gapirsa, maqtasa boʻladigan. ◆ Mana bu kiroyi ish boʻlibdi. m -Guruch desa, ki-royi guruch shu, — dedi qari sotuvchi chol. M. Ismoiliy, Fargʻona t. o. ◆ Raqib deganning kiroyi aytishga soʻzi, mushtlashishga mush-ti boʻlsa. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Qishloqda duv-duv gap. Kiroyi kuyoving boʻlsa, Komiljon-daqa boʻlsin. Uygʻun, „Hayot qoʻshigʻi“ . ◆ Uy taq-dim et keng, muhtasham, Pora bersang, kiroyi. "Mushtum" .

2 Oʻtaketgan, juda, gʻoyat. ◆ Endi orada cha-qir tikanak boʻlishim — kiroyi nomardlik! Oybek, „O“ . v. shabadalar.

Antonimlari

КИРОЙИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kiroyi
1 подходящий, стоящий; ◆ bu ~ ish boʻlibdi это - стоящее дело;
2 крайний; чрезвычайный, исключительный; ◆ ~ nomardlik крайняя низость, подлость.