koʻchki

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻch-ki

Etimologiyasi

KOʻCHKI 'togʻdan nurab tushadigan tosh, tuproq, qor uyumi'. Xumson hishlogʻi atrofida togʻ k oʻ ch k i l a-r i yuz berib turadi (Gazetadan). Bu soʻz asli köch-feʼlidan - (oʻ)k qoʻshimchasi bilan yasalgan otga kuchay — tirish maʼnosini ifodalovchi —i qoʻshimchasini qoʻshib hosil qilingan boʻlsa kerak; oʻzbek tilida ikkinchi boʻgʻindagi tor unli talaffuz qilinmay qoʻygan, ö unli —

sining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: (köch- + ük = köchük) + i = köchüki > köchki > kochki.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tosh, tuproq, qor va sh. k. ning togʻdan koʻchib, nurab tushadigan uyumi. Muz koʻchkisi. Togʻ koʻchkisi. Qor koʻchkisi. shsh [ Mir-zakamoliddin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Oʻsha dovonda koʻchki tagida qolib oʻlgan emish. S. Ahmad, „Qadrdon dala-lar“ . ◆ U [Xolxoʻja] maqsadiga erisha olmaydi — yoʻlda koʻchki ostida bosilib, halok boʻla-di. Yo. Shukurov, „Qasos“ . ◆ Suv va koʻchkilardan ihota qshish uchun xarsanglardan uyib yasal-gan peshtoq buzilgan ekan. S. Karomatov, „Oltin qum“ .

Antonimlari

КЎЧКИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻchki
1 обвал; оползень; ◆ muz ~si подвижка льдов; ◆ togʻ ~si горный обвал;
2 лавина; ◆ qor ~si снежный обвал; снежная лавина.