koʻhna

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻh-na

Etimologiyasi

KOʻHNA Bu sifat 'qadimgi' maʼnosini anglatadigan [kohän] sifatiga (ПРС, 414) -a qoʻshimchasini (ТжРС, 543) qoʻshib hosil qilingan' bu koʻshimcha qoʻshilganidan keyin oldingi boʻgindagi a tovushi aytilmay qoʻygan. Bu sifat 'juda qadamgi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 424).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

\f. -eski, qadimgi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Uzoq oʻtmishdan davom etib kelayotgan; qadimiy. ◆ Koʻhna qardoshlik munosabatlari. n ◆ Mening koʻz oʻngimda jonlanar tarix, Gʻamlardan toʻqilgan shu koʻhna olam. A. Oripov, „Ruhim“ .

2 Eskirib puturdan ketgan; eski. ◆ Arava ham koʻhna: yamoq-yasqoq gʻildirak temiridan unda-bunda parcha-purcha qolgan; kegaylari shaloq. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Deraza oldida koʻhna stol. Berigi deraza yonida divan. M. Muhamedov, „Kichik garnizon“ .

Antonimlari

КЎҲНА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻhna
древний, ветхий, обветшалый, старый; ◆ ~ qalʼalar древние крепости; ◆ ~ imoratlar обветшалые здания; ◆ ~ dunyo старый мир.