koyka

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koy-ka

Etimologiyasi

goll. kooi — kemadagi yotoq joy < lot. cavea — hujra, katalak

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Bir kishilik karavot, joy (kasalxona, yotoqxona va sh. k. larda). ◆ Mahkam koykalar va tumbochkalar bilan qurshalgan stolga qaradi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ . ◆ Torgina xonada yana bir koyka boʻlib, unda kimdir jimgina yotar, aftidan, hali hushiga kelmagan edi. Hamid Gʻulom, „Zamin yulduzlari“ .

Antonimlari

КОЙКА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koyka
койка; // коечный.