kuchala
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ku-cha-la
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Guli sariq, koʻk, safsar oʻtsimon oʻsimlik hamda uning tibbiyotda ishlatiladigan zaharli, tugmasimon mevasi. ◆ ..baqqoldan yashirincha oldirilgan kuchala kichkinagina dekchada ertadan kechgacha qaynaydi; ertalab uning suvi bir choynakka solinib, Zebixonning uyiga olib kirilishi moʻljallandi. Choʻlpon, „Kecha va kunduz“ .
2 Terak, tol kabi daraxtlarning toʻp-guli. Ular [daraxtlar] ham boʻrtib, kuchala chiqara boshlashibdi. T. Toʻla, Toshkent uylari.
- Kuchala yegan joyingga borib tirish Qiligʻingni ichgan (kayf qilgan) joyingga borib qil. ◆ "Agar ichkilik ichgan boʻlsang, kuchala yegan joyingga borib tirish", demoqchi boʻldi-yu, aytmadi. R. Fayziy, „Hazrati inson“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КУЧАЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.