loyiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

lo-yiq

Etimologiyasi

\a. jjV — tegishli, moye, muno-sib

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Toʻgʻri keladigan, moye tushadigan; ar-ziydigan; muvofiq, munosib; sazovor. ◆ Maq-tovga loyiq ish. Uhurmatga loyiq odam. Sizga loyiq bir ish topdim. m ◆ Otabek xon qiziga loyiq bir yigit ekan. A. Qodiriy, „Utgan kunlar“ . ◆ Tetik, ziyrak, ulugʻ, dono xaloyiq Baho bergay bilib har kimga loyiq. Uygʻun va I . Sulton, Alisher Navoiy. Yaxshini ham koʻrdi, yomonni ham. Ichidan oʻziga loyigʻini tanlab oldi. J. Abdullaxonov, Xonadon.

Loyiq koʻrmoq Munosib deb bilmoq, hisoblamoq. ◆ ..lekin dushman Vatanimiz tup-rogʻidan haydab chiqarilmaguncha, frontdan ketishni oʻzimga loyiq koʻrmadim. O. Yoqubov, „Izlayman“ .

2 Oʻlchamiga toʻgʻri keladigan. ◆ Bu etik oyogʻingizga loyiq ekan. Boʻyi boʻyimga loyiq.

m ◆ -Oʻhoʻ! — dedi Turdiyev deraza koʻzlarini koʻrib. — Bularga loyiq oynani qayerdan to-paman. I. Rahim, „Tinimsiz shahar“ .

3 Yetarli miqdorda, darajada. ◆ Anvarga jabr boʻladi, deb oʻshshsang, bundan keyinoʻziga loyiq, oz-oz non yopib tur. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Boy oʻzi mehnat qilishni xohla-masa, kuchiga loyiq yer, ishlab chiqarish vosi-talari qoldiriladigan boʻldi. N. Safarov, „Olovli izlar“ .

Sinonimlari

munosib

Antonimlari

ЛОЙИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

loyiq (koʻplik loyiqlar)

Tillar

• Turkcha: lâyık

Ruscha _ru

loyiq
1 достойный, заслуживающий (чего-л.); ◆ ~ boʻlmoq быть достойным; ◆ ~ koʻrmoq считать достойным, подходящим; ◆ hurmatga ~ odam человек, достойный уважения;
2 подходящий (по размеру); ◆ bu palto senga ~ это пальто как раз на тебя; это пальто подходит тебе по размеру; это пальто тебе впору; ◆ ~ kelmoq приходиться впору, оказываться подходящим; ◆ kostyum unga ~ keldi костюм оказался ему впору;
3 послелог, управляющий дательным п. сообразно с, в соответствии с; на; ◆ uch soʻmga ~ sut ol купи молока на три рубля.